Mutlu olmak için genelde büyük şeylerin gerçekleşmesini bekleriz. Şu veya bu olunca mutlu olacağım deriz. Halbuki mutluluk günlük küçücük değişimlerle yakalanabilecek bir şey. Aslında bu küçük adımlar tamamen günlük rutinimizde uygulayabileceğimiz, basit değişimler. Örneğin, ben eskiden sokağa çıktığımda aklımda milyon tane şeyle yürürdüm, onları düşünürken çoğunlukla yüzüm asılırdı ve düşüncelere o kadar dalardım ki, önümden tanıdık birileri geçse bile fark etmezdim. Beni yolda görenler suratımın asık olduğunu, dalgın olduğumu söylemelerine rağmen bunu normal kabul eder, değiştirmeyi gerekli görmezdim.

Sonra yavaş yavaş kişisel gelişim konularıyla ilgilenmeye başladıktan sonra anda kalmanın önemini anlayıp, sokağa çıktığımda odağımı o anda tutmaya çalışmaya başladım. İlk başlarda sanki gözümün önünden sis perdesi kalkmış gibi oldu. Yıllardır aynı yollardan geçip, aynı insanları görmeme rağmen sanki ilk defa görüyormuş gibi hissettim. Artık yollarda gördüğüm esnafa gülüp, selam veriyor, bazılarıyla küçük sohbetler ediyordum. Bu çok küçükmüş gibi görünen değişim, benim hayatımda büyük fark yarattı. Artık insanları, dertleriyle, sevinçleriyle, beklentileriyle daha net görüyordum. İnsanlarla yaptığımı bu bir kaç dakikalık enerji alışverişi kendimi daha enerjik, neşeli ve farkındalığı yüksek hissettirdi.

Bu sadece sokağa çıkıp yürümeye başladığım anlardaki değişim. Bunun günün diğer fazlarında da uygulamaya çalıştım. Örneğin, bakkalla veya marketteki kasiyerle ufak tefek sohbetler etmek, banka şubesinde veznede çalışanın ne kadar zor bir işi olduğunu düşünüp, onu fark ettiğime veya işinin zorluğunu hissettiğime dair ufak bir sohbet. Veya bir müşteri hizmetleri görevlisini bir sorun için aradığımda eskiden kızarak konuşurken, şimdi sözüme bunun sizden kaynaklı olmadığını biliyorum, ama şu şu sorunumun çözülmesi için sizi arıyorum demeye başladım. Eskiden sorunlarımı yaratan kişi sanki onlarmış gibi konuşur, hiç bir sorunumu da çözemez, en sonunda bundan kendim zarar görürdüm. Bu tip ufak değişimler hayatımı oldukça değiştirdi. Başkalarıyla yaptığım günlük iyi enerji alışverişi günlerimi ve dolayısıyla hayatımı farklı bir seviyeye getirdi. Sonuçta her günümün toplamı hayatımı oluşturuyor, değil mi?

Karar: Günlük yaşantımda karşılaştığım insanları göreceğim, yapabiliyorsam ufak sohbetler edeceğim, bir kaç saniye de olsa hayata onların gözünden bakıp onları anlamaya çalışacağım. Aklımdaki kara bulutları tüm gün yanımda taşımadan, yaşadığım anın içinde kalıp değerini bileceğim.